Kapag nabasa mo na ito, siguro malalaman mo na matagal ko nang alam na may babae ka. Hindi lang ikaw ang marunong magtago sa atin ng sikreto, pero mas masakit kapag tinatago ko ang lungkot, galit, at kahihiyan ko sa sarili ko.
May pagkukulang ba ako?
Hindi ko alam kung may pagkukulang ba ako, kung may nagawa ba akong mali, o nagsawa ka na lang talaga sa akin. Marami akong tanong.
Noong una kong malaman na may babae ka, ilang ulit kong pinilit kumbinsihin ang sarili ko na hindi ito totoo - na mali ako. Sinabi ko sa sarili ko na may tiwala ako sa'yo, kasi mahal mo ako at ang mga anak natin - hindi mo hahayaan na masaktan kami. Akala ko sapat na iyon para masiguradong hindi ka maghahanap ng iba. Hindi pala.
Natatakot akong iwan mo kami ng anak natin
Naalala mo pa ba noong araw na kinasal tayo? Sumumpa ka sa akin, at sa harap ng Diyos, na mamahalin mo ako habang buhay. Sinabi mo na hindi mo ako ipagpapalit sa iba. Napakasakit para sa akin na makita araw-araw ang mga litrato ng kasal natin na nakasabit sa sala, dahil ngayon, sa halip na masasayang ala-ala, ang naiisip ko lang ay ang katotohanan na hindi ka tumupad sa mga pangakong iyon.
Noong una kong malaman, noong una kong makita ang babae mo, noong una kong nakita na magkasama kayo, halos gumuho ang mundo ko.
Muntik ko na dating sugurin kayo ng babae mo, at ginusto ko kayong saktan. Pero hindi, hindi ko talaga magawa, kasi pagmamahal ang umiral sa isip at puso ko. Naalala ko ang anak natin, at kung gaano tayo kasaya noong dumating siya sa buhay nating dalawa. Naisip ko ang kapakanan n'ya dahil kung gagawin ko ang gusto kong gawin, ako na mismo ang sumira sa buhay n'ya. Kaya wala akong ginagawa. Wala akong magawa. Hindi dahil ayos lang, kundi dahil mahal kita at mahal ko ang anak natin.
Mahal pa rin kita, pero hindi ko alam kung mahal mo parin ako
Ngayon, hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin. Kaya sinulat ko ito para sa'yo. Hindi kita kayang harapin, kasi nahihirapan ako. Hindi ko alam kung paano. Hindi ko alam kung kaya ko.
Gusto kong ayusin ang problema natin. Hindi lang para sa sarili ko, pero para na din sa anak natin. Gusto kong kalimutan na lang ito balang araw, na matanggap sa sarili ko na nagkamali ka, at matutunan kong magpatawad.
Mahal pa rin kita, pero hindi ko alam kung mahal mo parin ako. I want to work this out bago ako sumuko - kung sa huli ay sumuko ka rin sa ating dalawa.
Wala akong ibang malapitan, kasi nasanay akong sa'yo nagsasabi ng mga problema. Pero may tiwala ako sa Panginoon, at nagdadasal ako, na malalagpasan natin ito, na iiwanan mo na yang babae mo at magbabago ka na, para sa sarili mo, para sa anak natin, at para sa akin.
READ: An Open letter to my husband’s malanding co-worker
Be sure to check out theAsianparent Community for more insightful stories, questions, and answers from parents and experts alike. If you have any insights, questions or comments regarding the topic, please share them in our Comment box below. Like us on Facebook and follow us on Google+ to stay up-to-date on the latest from theAsianparent.com Philippines!